تندیس مادر در گرجستان

تندیس های مادری ملی سوسیالیسم پس از جنگ جهانی دوم ساخته شده است و نمادی از آرمان های زنانگی سوسیالیستی و پیچیدگی ناسیونالیسم با سوسیالیسم است.
آنها گاه به صورت پویا مبارزه می کنند و گاهی به همانند محافظان جدی می شوند؛ گاهی به رنگ خاکستری، سفید و گاهی فلزی و درخشانند آنها مادران پر افتخار ملی در دوره سوسیالیستی هستند.

مجسمه های مادری، ایدئولوژی متمایز و متعارف سوسیالیستی بلوک شرق را با خشم و افسانه ی خاص ملی گرایی پیوند می زنند. این تندیس ها عبارتند از: مادر آلبانی (Nëna Shqipëri)، بنای یادبود مادری در اوکراین (Батьківщина-Мати)، سرزمین مادری در روسیه (Родина-мать зовёт)، مادر ارمنستان (Մայր Հայաստան)، و مادر گرجستان (ქართლის დედა)
این شخصیت های برجسته به عنوان مادران سرزمین، به ما اجازه می دهد تا برخی از ویژگی های اصلی زن اسرارآمیز سوسیالیست را کشف کنیم و نحوه شکل گیری واقع گرایی سوسیالیستی آن را توضیح دهیم.
این مجسمه ها پس از جنگ جهانی دوم، از سال 1958 (تندیس مادر در گرجستان) تا سال 1981 (بنای یادبود مادران در کیف) ساخته شده است، این تندیس ها یک گزارش شگفت انگیز از ناسیونالیسم و سوسیالیسم در دوره کمونیستی است.سوسیالیستی، به همان اندازه که مشوق زنان برای کار است، به مادربودن نیز احترام می گذارد.

تربیت نسل جدیدی از مردم سوسیالیستی یکی دیگر از وظایف اصلی زنان بود و این امر به عنوان یک وظیفه در برابر جامعه و سرزمین مادری دیده می شد.
علاوه بر این، زنِ ساده ای که سوسیالیست بود با وجود سادگی اش نیرومند، سخت کوش و متعهد به خانواده، برابر و آزاد بود، اما نه از طریق فمینیسم بورژوایی !
رئالیسم سوسیالیستی که انحصارهنر در بلوک شرق را در این دوره برگزار کرد، اطمینان حاصل کرد که با احترام به این استاندارد، پایبند باشد و آن را تقویت کند و زنان بسیارشبیه به مردان ،در نگاه و رفتار، آنها به تصویر بکشد؛ در حالی که همانطور که مازیرسكا و استروسكا ذكر كردند، "بی معنی بودن قهرمانان حقیقی حامی سوسیالیستی معمولا با مرد آنان ارتباط دارد.
بدین ترتیب، زنان در فیلم ها، نقاشی ها و مجسمه های واقع گرای سوسیالیستی با ویژگی های مردانه همچون صداهای قوی و حرکات شبیه سازی شده که نشان دهنده عزت نفس آنها برای خدمت به سرزمین مادری بود؛ترسیم می شدند. گرچه همیشه لباس های بلند می پوشیدند. این مجسمه های زنانه، زنانگی سنتی را نشان می دهد.
 می توان گفت که تندیس مادر گرجستان از لحاظ شکل صورت و بدن زنانه تر است. با این وجود، همانند سایر مجسمه ها، این زنان، سلاح به دست هستند و گاهی اوقات دست ها و ویژگی های صورت را به طور برجسته نشان می دهند. اینها دارای دیدگاه های متمایز با بنای یادبود مادری در اوکراین، و تندیس مادر ارمنستان هستند.

دربخش دیگرابعاد وطن پرستانه ی خود را می بینیم. جنگ جهانی دوم زمان قربانی شدن و افتخار برای اتحاد جماهیرشوروی بود. واحترام قهرمانان جنگ که با فاشیسم آلمان مبارزه می کردند، به گفتمان سوسیالیست پس از جنگ تبدیل شد.

یکی از تندیس های معروف مادر، تندیس مادر در گرجستان است. در سال 1958، هنگامی که تفلیس 1500 سالگی خود را جشن می گرفت، تندیس مادر نصب شد. در نتیجه گرجستان خود را در مقایسه با سایر وطن پرستی های سوسیالیستی متمرکز کرد.هر دو اعتقاد سوسیالیستی و میهن پرستانه اینست که همه ی زنان روی پای خود هستند.

این مادران، نظامی هستند. آماده بودن همه برای مبارزه، فراخوان سرزمین مادری ست که به وضوح در موقعیت مبارزه همراه با شمشیر در دست و فریاد بچه ها برای پیوستن به او در نبرد است.
تندیس مادری در اوکراین، در حالی که شمشیر و سپر را نگه داشته و پیروز شده است.

مادر ارمنستان و مادر گرجستان نیز شمشیر دارند، اما آنها را در مقابل بدن خود در موقعیت محافظ قرار می دهند.
تندیس مادر آلبانی تنها به یک تاج گل برگ مسلح است و ستاره سوسیالیستی را در برابر باد نگه داشته است؛ با اعتقاد به شخصیت یک کشور که به مقامات کمونیست خود "فانوس درخشان در سواحل دریای آدریاتیک" اند. 

 تلاش برای زنده ماندن شاید بهترین راه برای نشان دادن تندیس مادرارمنستان باشد که حفاظت از خود را برای بچه هایی که درواقع خود ملت هستند، انجام می دهد. 

و اینکه :
در کنارِ نمایشگاه ارمنیانی که در جنگ جهانی دوم جنگیدند، اکنون نمایشگاهی در مورد قره باغ کوهستانی وجود دارد که می توان از آن دیدن کرد.